İlk yıllardan hatırladığım tek şey, tarifsiz, sıcak bir mutluluk. Hep yanımdasın. Seni özlemek zorunda kalmıyorum. Uyumadan önce bana masal anlatırdın. Seninle hep yeme yerdik. Hiç acıkmadım. Çok ağlarmışım. Üzülürmüşsün. İnan hiçbiri seni üzmek için değildi. Bir şey itiraf edebilirmiyim? O yıllarda annem olduğunu bile anlamamıştım. Sen benim en iyi arkadaşımdın. Oyunlar oynardık. Hep ben kazanırdım. sen hiç kazanmadın. Başka çocuklarla oynarken bile benim kazanmamı isterdin.
Başka arkadaşlarım oldu. Seni ilk lez özlediğimi hatırlıyorum. Çok kızmıştım. Okul başladı. Daha az görüşmeye başladık. Ama her an benimle olduğunu çok iyi biliyordum. Defterlerimi birlikte kaplıyordık. Her sabah beni okula bırakırdın. Çıkışlarda alırdın.
Zaman geçtikçe, ben büyüdükçe her şeyi daha iyi anlıyorum. Ya da anladığımı sanıyorum. Benim için hissettiklerini anlıyorum. Kendi hislerimi anlatamıyorum. Ne yapabilirim? Sen benim için yaptığın her şeyi sadece ben olduğum için yaptın. Biliyorum, DOGUM GÜNLERIN DE ANNELER GUNUN de hiçbir şey istemeyeceksin."Hatırladın ya o bana yeter" diyeceksin. Biliyorum, ben yine hiçbir şey söyleyemeyeceğim. "Her şey için teşekkür ederim" diyeceğim. Birbirimize bakacağız. Neler hissettiğimizi kimse bilmeyecek. Biz bileceğiz. DOGUM GUNUN Kutlu Olsun Anneciğim.
BIRICIK EVLADIN
ESENGUL YAMAN |
0 yorum:
Yorum Gönder