Bir itirafım var sevgiye,sevgiliye dair diye başlarlar sonra devam eder hüzünü,aşkını anlatıncaya kadar ;gerçi itiraf edenlerde inanmazlar ya itiraf ettiklerine ben değilim yanlış anlaşılmasın der...dersinde gerçek olmayanı niye itiraf edersin ki değilmi?...
Şimdi bunu yazdıktan sonra inanmazlar ama evet itirafım var ama gerçek....yalın ve içten...anlaşılamaz belki gerçekliği,varsın anlaşılmasın bende bunun için yazıyorum ya! sadece kendime itirafım....buraya aktarışımın sebebi sadece içimdekilerini saklayamamam....
başlıyorum;
uzun ve sessiz bir geceydi,uykunun insanı es geçtiği bir gece...uyuyamıyordum.insan öyle şeyler yaşıyor ki hayatında bazen en iyi dostu yalnızlığını paylaştığı o geceler oluyor.ama artık o dostumda beni anlamıyor,her gece bırak beni uyuyayım diyorum olmaz diyor.neden diyorum?seninle ruhunun yalnızlığını ve unutamadığın anlarını yanlızca ben anlarım diyor.ona sesleniyorum sen beni tanırsın ya da tanıdığını zannettiğin
o insanı kırmayan,arkasından vurmayan,yalansız,herşeyiyle en doğrusunu yaptığını bildiğin kişi yok artık karşında diyorum.hala beni anlamaya devam edecekmisin? evet sesi geliyor o ızdırap dolu geceden.
peki!!biliyormusun ben birini çok sevdim,sevdiğime inandım ve hatta en acısı imkansızı yaşadım.bana kızma imkansız dedim evet öyleydi neden imkansızdı diye sorma çünkü söyleyemem o da bende kalsın ....(nasıl itirafsa)
evet sevdim dedim;koşulsuz,beklentisiz,sevmeyi sanki onunla öğrenen bir çocuk gibi..belkide daha öncede hayatımdaydı ama ben onu yeni bulmuşum gibi daha sıkı sarılıyordum hayata çünkü o benim içimdeki özgür ruhumdu..
haykırışlarım,itiraflarım,yalanlarım,gerçeğim,ağla yışlarım...kısaca herşey
nasılda tanışmıştık; minik bir kavgadan doğmuştu aşk...her ne kadar aşka artık inancımı yitirsemde o zamanlar farklıymış meğer.o zaman dediğim epey oldu artık yaşlandım...aşk başlamıştı demiştim ya belkide kimsenin yaşayamıyacağı bir aşk.!!( insan bazen böyle değerlendirir ya sizden başka böyle bir aşkı kimse yaşayamaz.)..sabahım onunla başlardı,güneşin ilk ışıkları girerdi gözlerime,ondan bir mesaj almazsam hemen elim giderdi telefonuma "günaydın aşkım" diye...ve böyle geçip giderdi sabaha kadar konuşmalar,yazışmalar..
hiç bitmeyecekti içimdeki bu fırtına hep beni sürükleyecekti dünyasına,yaşamına.öyle farklıydı ki benzemiyordu bir başkasına...onu kimseyle kıyaslayamazdım..çünkü bunu haketmiyordu..herşeyiyle bir ilkti ve ilkleri hep o yapmak isterdi.sadece ona özgü olsun diye..bende buna aşık olmuştum ya.öyle içimdeydi ki hiç bir güç beni ondan ayıramazdı ama....
gerçekler her zaman olduğu gibi gösterdi yüzünü..ikimizin yaşadığı bu sevgiyi taşıyamamıştık ;yaşadıklarımız ağır gelmişti.hayatın gerçekleriyle yüzyüze olmayı öyle unutmuştuk ki birgün suratımıza çarpıcağını düşünememiştik.gerçi biliyorduk ya umursamamıştık...
o yaşanılmak istenmeyen hüzünlü an gelmişti ya ayrılığın ağır bedeli olan elveda kelimeleri.....
ve giderken sana söz vermiştim değilmi gerçi sen alışıksın benim sözler verip tutamadığıma..."herşey buraya kadar beni arama" lafına öyle içerlemiştim ki.o anda anladım artık sana bir daha ulaşamayacağıma...ulaşmak istesemde bir daha seni bulamayacağıma..
evet yine sözümü tutamadım,sen bilmiyorsun ama bu gece seni yazdım bu satırlara merak etme herşeyi değil,seni başkalarınla paylaştığım için özür dilerim.belki onlarda anlamadı itirafımı evet itiraf ediyorum seni hala ve hala çok seviyorum,unutamıyorum.gözlerimi kapattığım her anı seninle yaşıyorum.artık bir önemi olmasada, beni hayatından haklı olarak silmeye çalışsanda seni unutmayacağım bunu bil.
seni,yeni yaşayacağın hayatınla başbaşa bırakıyorum...herşey bir rüyaydı ve bitti...
evet benim en sadık dostum işte bu yüzden artık uyuyamıyorum,çünkü artık rüya görmeye korkar oldum.onuda gerçek sanırım diye...tek unutmadığım ve unutmayacağım gerçek; seni son nefesime kadar içimde hissedeceğimdir.sen her ne kadar beni artık sevmesende....
Mavi forum |
0 yorum:
Yorum Gönder