hic unutmam bir arkadasin cafesini ziyaretimle baslamisti su net olayi onceleri garipsemistim hatta insanlarin bir monitor arkasindaki iliskileri gulumsetiyordu beni bir gun dusebilecegim en berabat bataga surukleniyordum ve hic farkinda degildim
burda insanlar kahraman oluyorlardi cilekess..ama zaman icinde aslinda hepsinin benim gibi sorunlu olduklarini anladim kim ne verebilecektiki bana aradigigim bir sey yokken bu batak icinde gercek yasantimi kaybetmistim insanlarin burda onurlari ile oynanirken insanlar nereye kostuklarini anlamamakta evet kurtuldum demeyi ne kadar cok arzulardim oysa yapamiyorum koskoca alti yilima burdan bir tek dostun girebilmis olmasi garip degilmi ama bugun onun yazdiklarini okuduktan sonra onun sevilmeyi hak eden tek insan oldugunu bir kez daha anladim umudun bittigi yerde bir mumla gelen dostlara binlerce kez tesekkur ederim seviyorum seni kof | 
0 yorum:
Yorum Gönder