Adim iNsAn

Bugun; butun agaclar yuregimdeydi. Butun cicekler gozlerimde. Gunes, isiklarini dudaklarima kondurmustu. Neydi kanimi kaynatan bu guzelligin adi? Mutluluk muydu? Bugun, Ne varsa huzunden yana denize firlattim az once. Sanki beklermis gibi hepsini, hop hop hoplativerdi dalgalarinda. En guzel maviligiyle oynasip durdu. "Bak" dedi "firlattigin huzunlerine... Iste; onlarin bendeki hukmu sadece bu!" Sonra, sakalasircasina bir kac tuzlu damlasini sicrativerdi yuzume. Gulumsedim mahcup mahcup, onun bu nesesine... Duruldu. Bir deniz yildizi birakti avuclarima. Yoksa mutluluk bu muydu? Herkes kalabalikken, icimdeki yalnizligi alip, gidiverdi sihirbaz martilar! Bir de arkasindan o bildik sen kahkahali bagirismalar! Hic bu kadar guzelini gormemistim. Beyazmis megerse beni, onlarla butunlestiren mucize! Kanat cirpa cirpa, yuregimdeki isyanlari ucurdular... Yasamaktan aldigim tad; iste buydu! Yoksa mutluluk bu muydu? "Sen mutlulugun resmini cizebilir misin .......?" Evet... Adim INSAN... Ya, tabii ki, cizerim! Az once; agac oldum, cicek oldum, gunes oldum, deniz oldum, marti oldum, olumsuzlestim... Megerse, hep yanibasimdaymis bu guzel resim! Ben cizdim. Adi umudum'du! Yoksa tum umutlarim beni hic terketmeyen mutlulugum muydu? * * * Mutluluk, hepimize sadece kendi cizdigimiz resimler ve uzakliklar kadar yakindir!* * *