Sen Yine Yoksun

Bu gece yoklugunun dokumunu yapiyorum. Aylar once sensizlige yazdigim siiri okudum, birde dun gece yazdigimi... Hic fark yok... Neden azalmiyorsun bende? Neden gidisin dun gibi? Neden sana yazdigim her yazi, hep ayni yerde tikaniyor? Ben bugune kadar kimseyi yoklugunda bu kadar onemsemedim Kimseyi yoklugunda bu kadar ozlemedim... ve suna emin ol; hic kimse, yok'ken bu kadar sevilmedi... Benim karsima "ask" diye bu sonucu cikaran, yarim kalmis'liktan baska bir sey degil, bunun farkindayim.. Ama iyi ama kotu, bitmeli her hikaye! Sen bitmedin. Bitmeyensin.. Ayriligin adini koyamadik sevgilim. Iste bu yuzden kopamadik birbirimizden bir turlu.. Ben yarim kalan ve adi konmayan hic birseyi unutmam...unutamam..... Icimde sizisi kalir. Ya hersey yasanacagi yere kadar yasanip sona ermeli ya da ayrilik sozkonusu oldugunda bir daha kimsenin citi cikmamali! Biz bunu basaramadik, ayrilamadik! Sen yasanip da bitseydin eger hatrima gelmezdin. Seni bu kadar yazilasi yapan, yarim kalmisligindir..O gecenin sabahinda, ayriligin aklina nerden geldigini biliyorum... Anlamistin benim soyut' a tutkun oldugumu... O yuzden gittin kim bilir... Sevilmek icin, guzel hatirlanmak icin, kayiplara karismayi tercih ettin... hakliydin belki de... Olagan hic birseyi sevemedim ben hayatim boyunca..... Herkesin,her an yasadigi hic birseyi benimsemedim... Ben yasadigim hicbir aski hayatin akisina birakmadim. Bunu yapanlar her zaman kaybeder... Zaman denilen kavram dusmanidir askin... eger ortada ask denen bir sey varsa, ne yapip edip zamani durdurmali. Biz bunu basaramadik.... oysa bu o kadar zor bir sey degildi sevgili... Farkli bir dokunus,agizdan cikan ve bugune kadar kullanilmamis bir soz yeterdi zamani durdurmaya..... Ben, asktan soz acildiginda zamani durduramayan kimseyi sevemedim... Ondandir belki de varliginda sevemedigim insanlari, yoklugunda duslemek.... Belki de onandir, yanindayken yureginin gurbetine dustugum bir sevgiliyi, silasinda ozlemek.. Yoklugun hic de adil degil... beni yok ediyor, seni var ediyor sevdigim..Evet seviyorum seni varligina ragmen! Uc mevsim degisti bu sehirde ama ben varliginla-yoklugunun tezatini cozemedim... Artik seni yasamak istemiyorum! .... oyle bir sen yarattim ki sen yokken, yasanildigi an yitirir anlamini... sen yokken yarattigim sen, yasakladi sana dokunmami... Sana dusman bir sen var icimde.... seni senle savastiryorum, olan bana oluyor... Gidisin beni yaralamadi, aksine daha bir sevilir hale geldin... Varligindaki seni, yoklugundaki sen kadar sevemezdim... "Keske sen yanimda oslaydin,keske bir seyler yapip da seninle zamani durdursaydik" diye hayiflanmiyorum artik..... Her ne kadar adi konmasa da bir kopusun, her ne kadar vazgecmeyi beceremesek de, ayrilik ihtiyactandi bu hikayede.... Yazik! son sozu zaman soyleyecek... Yazik! bu sefer hayatin acimasiz akisina biraktik aski... Ben senden kalan ayriliga bile yas tutamiyorum adam gibi! Bunu engelleyen senin varligin... ben bunca zaman yoklugundaki senle hayati paylassaydim ve boyle bir senle ayriligi yasasaydim, hicbir siir kolay kolay hayata donduremezdi beni... iste bu kadar guzeldir senin yoklugun... iste bu kadar ayrilgina uzulmemi engelliyor varligin..... VARLIGININ CANI CEHENNEME, YOKLUGUNU ALMA BARI..... Ve unutma seninle asla helallesmiyorum. VARLIGININ CANI CEHENNEME!!!