Yuregimin Yarisi..

Kimsenin yoklugu bu kadar korkutmazdi beni. Kendimi zor gunlerin adami gorurdum ya, hicbir guclugun beni, birak yikmayi, sendeletmeyecegini dusunurdum. Oysa simdi yarimim. Ve sen boylesine uzakken benden, hicbir zaman tam olmayacagimi da ..Biliyorum 'tasalanma' diyeceksin, tasalanmiyayim ama kendime bakiyorumda bir kac umut kirintisi disinda birsey goremiyorum. Nerede oldugunu, ne yaptigini bilmemek kahrediyor beni. Donecegin umuduyla yasamakta kandirmiyor beni. Her sabah sensiz uyanmaktan, her gunun sensiz gecmesinden korkuyorum artik. Bu yuzden uyanmak istemiyorum 'uyudugum uykudan'... Ve geceler... Ne yildizlari goruyorum ne gecenin sesini duyabiliyorum. Her seyi cepecevre carsaf gibi orten gecelerde kendimi yapayalniz ciplak hissediyorum. Gozlere karanlik bir tema veren geceler hasretinin yildirimlari ile maytapli geciyor. Bu izdirap isiginda uyumak ne mumkun. Saniyelerin ne kadar uzun, ne kadar bitmez oldugunu gorup sasiriyorum. Zamani bu kadar gecmez kilan sensizlige lanet ediyorum. Bir maraton kosucusu gibiyim ama finishe ulasamiyorum bir turlu. Sesimi kendim bile duymayarak, bildigim butun hasret sarkilarini ardarda soyluyorum. Yazilmis butun vuslat sarkilarini dinliyorum. Ertesi gece bir kez daha... Her gece ayni huzun... Senden bir iz gorecegim diye sokaklara cikmiyorum artik. Bu kentin her yerinde sen varsin cunku. Ve hicbir kose basindan cikmayacaksin ustelik. Yasamaksa, buna yasamak denirse, yasiyorum elbette sadece nefes alarak. Sairin dedigi gibi ''senden uzak olduktan sonra nerede olsa yasiyor insan'' yoklugunun inkarlarinda , cildirmalarin uc noktasi olan hic olmama ihtimalini kaziyorum ozlemimin basucundan. Bekleyecegim seni zor olacak, cok zor olacak ama bekleyecegim. Ve bu yarim yuregin yarisisin unutma...!!!! SENI BEKLIYECEGIM SONSUDA DEK !!!! HOSTES ESENGUL 23:01:2006