HoS..Ca..kal.....................

Su anda dusuncelerim ve bedenim o kadar yorgun ki... Ve o kadar agir geliyor ki yuregim yuregime. Ya o tasiyamayacak yukumu benim, yada ben dayanamayip birakacagim bedenimden... Sonunun nereye kadar surecegini bilmedigim bir yolu basindayim belki ama, sonunu da hic merak etmiyorum...Sonu olmayan yollar benim harcim degil aslinda...Ben gittigimde geride kalanlar, asli astari olmayan bahanelerle terk edenler degil, beni gercekten ve yurekten sevdigime inananlar bilmeli gittigim yeri...Ve beni arzuladiginda, bir dosta ihtiyac hissettiginde bulabilmeli. Hic bir zaman geriye donemesem de sadece o gelebilmeli bana... Gunesin her dogusunda gulebilmeli toprak... Yuregi isinmali insanin... Baliklar gulumsemeli derinliklerinde denizlerin... Yagmur sonrasi gokkusagi olabilmeli taneleri tek tek damlaciklarin... Aycicekleri seyretmeli pariltiyi... Ve o pariltidan almali gidasini...Okyanuslar carsaf gibi olmali... Hicbir gemi rotasini sasirmadan varabilmeli gitmek istedigi limana... Bugday kavrulmali, altin sarisini almali topraktan... Alin teri akitmali birbirini yurekten seven sevgililer... Sevgi o kadar kolay degil, bunu bilmeli... Bilmeli ki her alin terinin bir damlasi yuregine dustugunde mutlu olabilsin... Olabilsin ki degerini bilebilsin sevginin.... Gunes olmasa da, isitmasa da gecenin ayazinda tenini, isitmali yuregi bedenini.. Iste yasanmasi gereken hayat bu kadar...Ardimda biraktigim iyi veya kotu hatiralarimi yanima alarak, bir daha belkide hic donmemek uzere ve ben gidiyorum, hos...ca...kal Sevgiler yureginizden, yureginizden dostluklar eksik olmasin..