Korkularim.....

Ilk okul yillarima dogru maziye nostalji seyahati duzenledi... Gonlum... mecburen bende katildim...mecburen diyorum...cunku mazinin geri donusum kutusunda zor gecen bir cocukluk doneminin hatiralari var...bu nedenle maziye seyahati pek sevmem... ama gonlum katilmami isteyince reddedemedim... Annem gok gurultusunden cok korkardi... ve karanliktan... ben onun sevgi sagnagi icinde buyudum...aski ve sevgiyi...ve paylasimi hayatin tek gercegi olarak kabul etmem belki de onun eseri... ama korkularimi da annemden almistim....ilk okul yillarimda gok gurultusunden ve karanliktan ...cok korkardim... peki nasil astim bu korkulari... orta okul yillari baslamisti....orta ikinci sinifta fizik dersinde... simsek ve elektrigin iliskisi konusu isleniyordu... bir ara ogretmene sordum....gok gurultusunun insanlara zarar verme durumunu.... Ogretmen ...sacimi oksadi ve ...o sadece kuru gurultudur...hic bir zarar vermez insana....ama simsekten sakin... dedi...icimdeki yillarin korkusu bir anda yok oluverdi... sakindim onu gorene kadar... simseklerden...onun gozlerinden kacamadim... bakislarindaki simsek icimde kor alevler olusturdu...ona asik oldum... O AN ANLADIM... BIR OGRETMENIN DEGERINI VE BILMENIN... OGRENMENIN... TANIMANIN KORKULARI YOKETTIGINI KORKUNUN UZERINE GITMENIN KORKMAMAYI URETTIGINI OGRENDIM..