Korkum seni kaybetmekti:(

Istanbul' a dondun biliyorum. Kendimi sana bir adim atacak kadar yakin, bir o kadar da uzak hissediyorum. Artik adima siirler yazilmiyor. Ne ''Bebisim'' diyen bir ses var nede sacimi oksayan biri. Bana aldigin her seyi kutulara sigdirdim ama yasadiklarimi ve seni bir turlu toplayip kaldiramiyorum. Artik hic bir seyden korkmuyorum. Olumun sicakligini her dakika icimde hissediyorum. Tek korkum vardi oda seni kaybetmek. Hani ayrilirken '' Seni sevmemisim demek ki '' demistim ya aslinda seni hala seviyorum ve yokluguna alisamadim.