En BüYük KorKuM....

en büyük fobimin başlaması yıllar öncesine dayanan çok garip bir hakayesi vardır anlatayım... yaşımı tam hatırlamıyorum ama ama baya küçük olduğumu söyleye bilirim... ailem benim ısrarlarıma dayanamamış en sonunda bana civciv almışlardı, tam beş tane vardı çok sevmiştim onları bütün gün nereye gitsem yanımda götürdüm onları, hiç yanımdan ayırmadım. yemleriyle sularıyla temizlikleriyle çok ilgilendim. hatta tüm günümü onlara ayırmıştım hava yavaş yavaş karardı akşam olmuştu ben yine evin içinde civcivlerimle beraberdim bırak birde onları kimseye elletmiyordum. neyse tam yatacağım saat gelmiştiki annem dediki her yeri iyi kapa civcivlere kedi filan gelmesin, tabi bu sırada evdekilerde baya korkuttu beni kedi gelecek civcivlerini yiyecek die yatmak için odama gittim, ama nasıl uyuyamıyorum, camları kapatım, kapının alt boşluğuna aslında bir parmak filan olmasına rağmen orayıda bezle kapadığımı hatırlıyorum (zeka), ama hala uyuyamıyorum. ya kedi ben kapıyı camı kapamadan önce odaya girmiş saklanmış ve benim uyumamı bekliyorsa dedim, ya civcivblerimi yerse diye düşündüm. kalktım odamı aradım, bişi yoktu ama yine yatamadım bir çıtırtıda hemen kalkıyordum. tabi içimde şüphede vardı ya ararken ben görermediysem kedi varsa die bir iki kez daha kalkıp odayı karıştırdığımı hatırlıyorum... ve en sonunda müthiş bir fikir aklıma gelmişti.... gecenin bir yarısı kalktım civcivlerimi aldım kedilerden korusun diye köpeğimizin yanına koymuştum. sonra gittim eve rahhatla uyudum. çünkü artık civcivlerim güvendeydi, ateş onları koruyordu. ateş bizim o zamanlardaki köpeğimizin adı. sabah olmuştu ben uyanır uyanmaz civcivlerin yanına gittim, ama civcivlerim yoktu. saatlerce ağlayarak her yeri aradım, en sonunda annemin yanına gittim ve olanları anlattım... bana çok gülmüşlerdi çünkü civcivlerimi köpek yemişti... o günden önce ben köpekle beraber uyuduğum bile olurdu çok severdim köpekleri, ama o günden sonra köpeklerden benide yerler diye korkmaya başladım şu an 27 yaşındayım ve hala bir köpek görünce çok korkuyorum.... ve bu olanları hatırladıkçada çok gülüyorum....